Akademik Veri Yönetim Sistemi
International Congress on Art and Design Research and Exhibition, Niğde, Türkiye, 21 - 22 Haziran 2021, ss.37-38
Yaratıcılık, bir bireyde doğuştan, kendiliğinden var olan bir olgu olmaktan ziyade sonradan öğrenilebilen bir kavram olarak karşımıza çıkmaktadır. Öte yandan, tasarım eğitiminde uygulanan yaparak öğrenme yöntemi, öğrenciye gerekli uygulama bilgisi ve deneyimi sunarak, yaratıcılığın öğrenilmesi sürecini destekleyen önemli bir yaklaşımdır. Tasarım eğitimi sürecinde, yaparak öğrenme yöntemi sayesinde öğrenciler tasarımın ilk aşamasından itibaren daha etkili bir biçimde kendi bilişsel dünyaları ile iletişim kurabilirler. Düşünsel olarak zihinde kurgulanan tasarım ürününün somutlaştırılması sürecinde, bireyler malzemenin imkan verdiği sınırları ve dönüşebileceği formları deneyimleyerek tasarımlarını şekillendirebilir, bu sayede daha etkili bir yaratım süreci tecrübe edebilirler.
COVID-19 pandemisi ile mevcut eğitim modellerinin sorgulanması ve tasarım eğitimlerinde alternatifler geliştirilmesi kaçınılmaz bir hal almıştır. İçinde bulunulan koşullar sebebiyle, işlevini yitiren geleneksel eğitim modelleri yerini dijital ortamlarda yürütülmeye bırakmıştır. Bu da beraberinde; tasarım öğrencilerinin, mekansızlaşan çevrimiçi stüdyo ortamında, deneyim alanlarının kısıtlanması ve interaktif bir eğitim almamaları gibi sorunlar doğurmaktadır. Öğrencilerin tasarım süreçlerinde; deneme-yanılma yöntemiyle çözüm arama, maketle karar verme gibi alışkın oldukları ifade teknikleri, bilgisayar ortamında 2 boyutlu çizim ve 3 boyutlu katı modelleme teknikleriyle yer değiştirmek durumunda kalmıştır. Uzaktan/çevrimiçi eğitim yöntemiyle sürdürülen uygulamalı disiplinlerden farklı olarak tasarım eğitiminde sadece bilgisayar yazılımları ile sınırlı kalmamak; üretilen projelerde 3. boyut algısının kurulamaması, oranlar arasında dengesizlik ve uygulanabilirlik gibi konularda sorunlarla karşılaşmamak adına önem taşımaktadır.
Bu çalışmada, tasarım eğitiminde kullanılan yaparak öğrenme yönteminin, öğrencilerin yaratım sürecine, daha yaratıcı ve özgün tasarımlar ortaya koymalarına etkileri ve önemi açıklanmaktadır. COVID-19 pandemi sürecinde uygulanan uzaktan/çevrimiçi eğitim yöntemiyle beraber, öğrencilerin, tasarımın düşünsel aşaması da dahil olmak üzere, tüm evrelerinde dijital ortamda tasarım yapmaya yönelmeleri ve eskiz, maket gibi tasarıma yaklaşımlarını geliştirebilecek fiziksel yöntemlerden uzak kalmalarına değinilmektedir. Bu kapsamda 2020-2021 öğretim yılı bahar döneminde İç Mekan Tasarımı 2. Sınıf öğrencilerinin ders içi proje ödevi olarak erişilebilir ve sürdürülebilir malzemelerle tasarım ve 1/1 ölçekte maket yapım süreciyle alakalı bireysel deneyimleri ve değerlendirmeleri bir vaka çalışması halinde ele alınmakta ve yaparak öğrenme yöntemiyle ilişkilendirilmektedir.
Anahtar Sözcükler: Yaparak Öğrenme, Tasarım Eğitimi, Tasarım Süreci, COVID-19, Uzaktan Eğitim
Creativity appears as a concept that can be learned later rather than being an innate, spontaneous phenomenon in an individual. On the other hand, the learning-by-doing method applied in design education is an important approach that supports the learning process of creativity by providing the student with the necessary practical knowledge and experience. During the design education process, with the help of the learning-by-doing method, students can communicate with their cognitive worlds more effectively from the first stage of design. In the process of concretizing the design product, that is intellectually fictionalized in the mind, individuals can shape their designs by experiencing the limits of the material and the forms it can transform into, and thus they can experience a more effective creation process.
With the COVID-19 pandemic, it has become inevitable to question existing education models and develop alternatives in design education. Due to the current conditions, traditional education models that have lost their function, have left their place to execution in digital environments. This brings several creativity problems for design students, such as the limitation of available areas of experience and the not having the opportunity of receiving an interactive education in the spaceless online studio environment. During the design process of the students; expression techniques they are familiar with, such as searching for a solution by trial-and-error method, making decisions with the help of models had to be replaced with 2D drawing and 3D solid modeling techniques in digital environment. In design education, unlike applied disciplines maintained with distance/online education method, it is important to be not limited to computer software only, in terms of not encounter problems about the issues, such as inability to establish 3D perception, the imbalance between the ratios, and applicability in the designed projects.
In this study, the importance of the learning-by-doing method used in design education and its effects on the students' creation process and on presenting more creative and original designs are explained. Moreover, along with the distance/online education method applied during the COVID-19 pandemic process, it is mentioned that students tend to design in digital environment at all stages, including the intellectual stage of design, and stay away from physical learning methods that can improve their approaches to design such as sketches and models. Within this scope, the individual experiences and evaluations of the Interior Design 2nd Grade students regarding the design with accessible and sustainable materials and the model making process at 1/1 scale, which was carried out as an in-class project assignment during the spring term of 2020-2021 academic year, are discussed as a case study and associated with the learning-by-doing method.
Keywords: Learning-by-Doing, Design Education, Design Process, COVID-19, Online Education