Akademik Veri Yönetim Sistemi
II. Uluslararası Multidisipliner Çalışmaları Kongresi, Adana, Türkiye, 4 - 05 Mayıs 2018, ss.719-727, (Özet Bildiri)
Yumuşak kil zeminler en problemli zeminlerden biridir. Genel olarak yumuşak kil zeminler aşırı ve farklı oturma yapar. Bu durum temel sistemine, dolayısıyla yapıya büyük zararlar verebilir. Buna benzer durumlar dikkate alındığında yumuşak kil zeminlerin iyileştirilmesi gerekmektedir. Son dönemde yumuşak killerin iyileştirilmesinde birçok uygulama ve araştırma yapılmaktadır. Buna bağlı olarak da yumuşak killerin iyileştirilmesinde birçok yeni yöntem kullanım alanı bulmuştur. Uygulanan bu yöntemlerden biri taş kolon tekniğidir. Diğer yöntemlere göre daha ekonomik ve pratiktir. Taş kolon tekniği, zeminde düşey bir kolonun oluşturulması ve bu düşey kolon içine belirli çaptaki çakıl yerleştirilmesi ve zemin içinde bir sıkışma meydana gelmesi ile oluşmaktadır. Taş kolonlar özellikle yapıdan gelecek yükleri yeterli güvenlikle taşıyamayacak zeminlerde taşıma gücünü artırmada, zeminlerde oturma süresini azaltmada (konsolidasyonu hızlandırmak), mukavemetini kaybeden zeminlerin iyileştirilmesinde, şev stabilitesinin artırılmasında ve sıvılaşma potansiyelini azaltmak gibi birçok amaç için kullanılabilmektedir. Bu çalışmada dolgu altındaki yumuşak kil (Kayseri-Yozgat otoyol hattının Divanlı köyü mevkiinden alınmış) farklı çaplarda (D: 80 cm, 100 cm), farklı aralıklarda (s/D: 2, 3), farklı içsel sürtünme açılarında (φs: 35°, 40°) ve farklı eksenel rijitliğe sahip (EA) geosentetiklerle güçlendirilmiş taş kolonlarla iyileştirilmiştir. Analizler Plaxis 2D programı yardımıyla yapılmıştır. Analizlerde kullanılacak kil zemin ile ilgili değerler laboratuvarda deneysel olarak belirlenerek programa girdisi yapılmıştır. Çalışmada dolgu altındaki kil zeminin geosentetiklerle güçlendirilmiş taş kolonlar ile yapılan iyileştirilmesi sonucunda, yukarıdaki parametrelere bağlı olarak taşıma gücündeki değişim belirlenmiştir. Sonuçlar incelendiğinde, taş kolon çapı, içsel sürtünme açısı ve geosentetik malzemenin eksenel rijitliği arttıkça taşıma gücünün arttığı; ancak taş kolon aralığı arttıkça taşıma gücünün azaldığı görülmüştür.
Soft clay soils are among the most problematic ground types. In general, soft clays exhibit excessive and differential settlements. This situation may cause significant damage to the foundation system and consequently to the structure itself. Considering such cases, the improvement of soft clay soils becomes necessary. In recent years, many applications and research studies have been conducted on the improvement of soft clays. Accordingly, various new methods have found application areas for the improvement of soft clays. One of these methods is the stone column technique, which is more economical and practical compared to other methods. The stone column technique involves the creation of a vertical column in the ground, the placement of gravel with a specified diameter into this column, and compaction within the soil mass. Stone columns are used for multiple purposes such as increasing the bearing capacity of soils that cannot safely support structural loads, accelerating consolidation to reduce settlement duration, improving the strength of weakened soils, enhancing slope stability, and reducing liquefaction potential. In this study, soft clay soil beneath embankments (sampled from the Divanlı village area along the Kayseri-Yozgat highway route) was improved using stone columns reinforced with geosynthetics of different characteristics: column diameters (D: 80 cm, 100 cm), different spacing ratios (s/D: 2, 3), internal friction angles (φs: 35°, 40°), and axial stiffness values (EA). The analyses were conducted using the Plaxis 2D software. The parameters related to the clay soil used in the analyses were determined experimentally in the laboratory and then entered into the program. As a result of the improvement of the soft clay under the embankment using geosynthetic-reinforced stone columns, the changes in bearing capacity were determined according to the aforementioned parameters. The results indicated that increasing the stone column diameter, internal friction angle, and axial stiffness of the geosynthetic material led to an increase in bearing capacity, whereas increasing the stone column spacing resulted in a decrease in bearing capacity.